“Kırıldığım yerden Yeşermeyi Öğrendim”, “Asla Yalnız Yürümeyeceksin”, “Bana En Uygun Ben Bakarım” başlığıyla KAHEV tarafından yayınlanan görüntülerde, kurgusal şiddet anlatıları üzerinden bayanların şiddetle nasıl gayret ettiklerine yer veriliyor.
8 Mart haftası için bayana yönelik şiddete dikkat çeken ve bayanları güçlendirmeyi hedefleyen görüntüler hazırlayan KAHEV, “Şiddeti önlemenin yolu toplumsal cinsiyet eşitsizliğini gidermektir. Bunun için eğitim, bayan hakları ve bayanların ekonomik özerkliği başta olmak üzere pek çok alanda gayret verilmelidir” diyor. Vakfın açıklamasında yer alan başka tabirler ise şöyle:
“Bizler, Türkiye’nin en merkezi kentlerinden, en kırsalına uzanan bir coğrafyada; mekânsal, ailesel, kültürel zorlukların yanı sıra, bu toplumda sırf “kadın” olarak doğmanın getirdiği zorluklarla başa çıkmış, fırsat eşitsizliklerini, öğretilmiş çaresizlikleri aşmış, mesleklerini, ekonomik özgürlüklerini, güçlerini ellerine almış KAHEV kadınlarıyız.
Gücümüzü, kendimize olan inancımızdan ve dayanışmamızdan alıyoruz. Artık de bu gücü bayana ve çocuğa yönelik şiddeti engellemek, yok etmek için kullanmaya niyet ettik. Şiddet toplumun her bireyini etkilese de en çok bayanları, çocukları ve dezavantajlı bireyleri gaye alır. Ev/yakın bağlantı içindeki şiddet en yaygın şiddet çeşidi iken; cinsel şiddet bunun en sık görülen lakin en kapalı kalan biçimidir. İki bayandan birinin şiddete maruz kaldığı, 15-44 yaş ortasındaki bayanların şiddet görme ya da tecavüze uğrama riskinin; kanser olma, trafik kazası geçirme ya da sıtmaya yakalanma riskinden yüksek olduğu gösterilmiştir. Bayan cinayetlerinin yarısından fazlası eşler ya da eski eşler tarafından gerçekleştirilmektedir. Şiddet olaylarının büyük çoğunluğunda failin erkek olduğunu görüyoruz.
Şiddet bir cürümdür; gözleyerek, yaşayarak, koşullanarak öğrenilir. Şiddet aile içinde başlar ve jenerasyonlar uzunluğu aktarılır. Şiddet gören ya da annesinin şiddet gördüğüne şahit olan kız çocukları büyüdüklerinde de şiddet görme riski altındayken, erkek çocukları büyüdüklerinde şiddet uygulama eğilimindedir. Şiddet gören çocukların ebeveyn olduklarında ebeveynlik fonksiyonları bozulur, bağlanmaları zedelenir, bağlanma sıkıntıları öteki jenerasyonlara aktarılır.
‘ŞİDDET UYGULAYANLAR KORUNDUKÇA ŞİDDET NORMALLEŞİR’
Şiddet uygulayanlar, ataerkil sistemi benimseyenlerce savunulup korundukça, şiddet normalleştirilmiş ve failler ödüllendirilmiş olur. Şiddet kültüründe büyüyen bireylerde şiddet er ya da geç kendisini gösterir. Şiddetin her türlüsü önlenmeli, ortaya çıkar çıkmaz ortadan kaldırılmalıdır. Geçmişte ya da artık şiddete maruz kalan, şahit olan, şiddet eğilimi olan kimselerin psikoeğitim ve ruhsal dayanak alarak bu şiddet kalıtımı döngüsünü kırmaları son derece değerlidir.
Kendi kendini besleyerek güçlenen her şiddet döngüsü üzere, bayana yönelik şiddet de o kısır döngü kırılmadan yok olmayacaktır. Bu kısır döngünün kırılması evvel bayanın kendine uygulanan her türlü şiddeti fark etmesi ile başlayacaktır. Şiddeti önlemenin yolu toplumsal cinsiyet eşitsizliğini gidermektir. Bunun için eğitim, bayan hakları ve bayanların ekonomik özerkliği başta olmak üzere pek çok alanda gayret verilmelidir.
Bayanların büyük çoğunluğu, ilişkin olduğu sosyokültürel etrafa ve eğitim seviyesine bakmaksızın, maruz kaldığı şiddeti (psikolojik, ekonomik, duygusal) fark edememektedir. Zira ataerkil sistem ve dahi tanınan kültür bu sistemi desteklemektedir. Medya ögeleri, reklam, dizi ve öbür programlarda yer alan her türlü telaffuz bayanın ikincil, erkeğin ayrıcalıklı olduğu hiyerarşiyi çabucak her gün önümüze sermektedir. Gençlerin yöneldiği internet, toplumsal medya, yazılı ve görsel basın kanallarında erkeğin kıskanması, bayanı kısıtlaması, olması gereken bir tavır, hatta “sevginin bir göstergesi?!” üzere sunulmaktadır. Bunu olağanlaştıran toplumlar içindeki bayanlar, olumsuz davranışlar fizikî şiddete dönene dek kendilerine yapılan duygusal/ ruhsal şiddeti anlayamamakta ve ses çıkaramamaktadır.
Her mevzuda olduğu üzere bu mevzuda da eğitim ve bilinçlenmenin ehemmiyetini görüyor ve bayanları ruhsal, duygusal, ekonomik, dijital, fizikî, cinsel şiddetin ne olduğu konusunda bilinçlendirmek, kendilerini muhafazalarına takviye olmak, şiddeti ve bayan cinayetlerini önlemek için yola çıkıyoruz.
‘SÖZDE KIT AKLIMIZLA BURADAYIZ’
Kelamda “kıt!” aklımızla, “yufka!” yüreğimizle, bayan “kısmımızla” buradayız!
Bizi bize kötülemek için kullanılan her şeye sahip çıkarak, doğrusunu yanlışını göstermek, bayana ve çocuğa yönelik şiddeti yok etmek için yola koyulduk. Bu üç kısa animasyon sineması, her bayan cinayetinde, her bayana ve çocuğa şiddet olayında tekrar kanayan yüreğimizin çığlığının artık içimize sığmayan yansımasıdır. Bu sinemalar çıktığımız yolun yalnızca birinci durağıdır. Bayana ve çocuğa yönelik şiddeti ortadan kaldırmak için elimizden geleni yapacağız, toplumu bilinçlendirmek için öbür projeler ve eğitimler ile yolumuza devam edeceğiz.” (HABER MERKEZİ)
Gazete Duvar
