Salih Gergerlioğlu

ANKARA – 15 Temmuz Darbe Teşebbüsünün akabinde ilan edilen OHAL sürecinde on binlerce kamu çalışanı Kanun Kararında Kararnamelerle ihraç edildi. Bu süreçte yargılanıp ihraç edilen kamu görevlilerinden biri de imam Mehmet Tombak’tı. 3 ay cezaevinde kalan, daha sonra yargılandığı davada beraat etmesine rağmen vazifesine geri dönebilmek için OHAL Komisyonu’na yaptığı müracaatın şimdi kabul edilmemesinden ötürü bu süreçte çiftçiliğe başlayan Tombak, yaşadıklarını ve değişen hayatını anlattı.

MÜFTÜ YARDIMCISI ‘BU HOCALAR ÖDÜLLENDİRİLMELİ’ DEMİŞTİ

İhraç edilmeden evvel Kayseri’de müezzin olarak misyon yapan Tombak, o vakit mescitte düzenledikleri etkinlikler ve Suriyeli mültecilere olan yardımlarından ötürü Müftü Yardımcısı’nın kendileri için “Bu hocalar ödüllendirilmeli” denildiğini, ihraç edildikten sonra ise isimlerinin birden “terörist”, “vatan haini”, “kripto”ya çıktığını anlattı. Yakın akrabalarının da, “Biz seni tanıyoruz, sen onlardan değilsin” dediğini lakin KHK süreçleri için “haksızlık” diyemediğini aktaran Tombak, “çocukluğumdan beri beni tanıyanlar bile bana değil, televizyonda gördüklerine inandı” dedi: “Eğer onlar benim üzere mağduriyetler yaşamış olsaydı ben onlara asla bu halde davranmazdım, güç durumlarında yanlarında olmaya çalışırdım.”

CEZAEVİNDEN ÇIKINCA SOLUCAN GÜBRESİ ÜRETİMİNE BAŞLADI

3 ay cezaevinde kalıp çıktıktan sonra hayatını sürdürebilmek için, solucan gübresi üretimine başladığını söyleyen Mehmet Tombak, bu gübrenin yüzde yüz organik ve bütün çiftçilerin kullanması gereken bir eser olmasına karşın insanların kimyasal üretime alıştığını, bu alışkanlıkları yıkamadıklarını belirtti. Çiftçiliğin göründüğü üzere olmadığını, mazotun, ilaçların, kiraların değerli ve hasebiyle girdinin çok fazla, satışın ucuz olduğunu söyleyen Tombak, harman vakti getirilen ithal buğdayın, kendi buğdaylarının kıymetini düşürdüğünü belirtti. Tombak, bu sene Sakarya Irmağı de kuruyunca iyice iş yapamaz hale geldiklerini, bu türlü olunca da Polatlı’da ardiyede öbür bir iş bulup, orada çalışmaya başladığını ve artık iki işi tıpkı anda götürmeye çabaladığını söyledi.

‘ARTIK CUMA NAMAZINA BİLE GİTMİYORUM’

Diyanet İşleri Eski Lideri Mehmet Görmez’in bir vaazında, “bu yapı ‘fırak-ı dalle’dir (sapkın topluluk)” ve “bu yapıya gönül vermiş imamların ardında kılınan namazlar kabul olmaz” dediğini hatırlatan Tombak, o günden sonra verilen hutbelerde de inanılmaz bir nefret lisanı kullanıldığını söyledi. “Kalbimizi yarmış üzere bizi yargıladılar” diyen Tombak, bu vaazları dinleyip gördükten sonra mescitte namaz kılmayı vakitle bıraktığını ve artık Cuma namazına bile gitmediğini söyledi. Herkesin dini olması gereken İslam’ın bugün artık aşikâr bir zümre tarafından kullanıldığını savunan Tombak, ‘bu önemli bir yanlış’ dedi. Diyanet’in bu yılki teması “Peygamber ve çocuk” olmasına karşın cezaevlerinde gebe bayanların ve çocukların bulunduğunu belirten Tombak, “İslam tarihinde çocukların ve lohusa bayanların hapsedildiği öteki bir periyot var mıdır?” diye sordu.

‘TAYBET ANANIN YERİNE KENDİ ANNEMİ KOYDUM’

KHK ile ihraç edildikten sonra birtakım olaylar üzerine daha derinlemesine düşünmeye başladığını belirten Tombak, 2015’te Diyarbakır’daki çatışmalar devrinde, çocuğunun cesedini, kokmasın diye buzdolabına koyan annenin, cenazesi bir hafta sokakta kalan “Taybet Ana”nın kıssalarını okuyup araştırdığını söyledi. “Aynı durumları yaşasaydım ne hissederdim” diyerek kendini sorguladığını söyleyen Tombak, bu durum için şöyle konuştu: “Başka insanların da uğradıkları zulümleri, yaşadıklarını araştırıp düşününce ‘terörist’ ilan edilmenin herkesin başına gelebilecek bir şey olduğunu anladım. Biz ‘terörist’ ilan edildik lakin bugün iktidar, muhalif olan herkesi ‘terörist’ ilan edebiliyor. Bugüne dek ne yaşamış olursam olayım, insanların farklı nedenlerle ötekileştirildiği bir ülkede, bugün ‘öteki’lerin, zulme uğrayanların tarafında olduğum için kendimi şanslı hissediyorum.”

‘ZULÜMLE UĞRAŞ EDECEĞİM’

Türkiye’den gitmeyi düşünmediğini söyleyen Tombak, son olarak şunları söyledi: “Beraat ettikten sonra, yurtdışındaki arkadaşlarım bana birçok defa Avrupa’ya gitmem istikametinde tavsiyede bulundu. İş imkanlarının daha iyi olduğunu, maddi manada çok rahatlayacağımı söylediler. Lakin ben, bu topraklarda doğup büyüdüm. Ailem, arkadaşlarım, sevdiklerim daima burada. Hayatımı türlü nedenlerle zorlaştırsalar da, bu zulümle çaba etmeye devam edeceğim ve bunu burada, bu ülkede yapacağım.”

Gazete Duvar