Ekvator Ginesi’nden politik nedenlerle sürgün edilen bir ailenin kızı olarak küçük yaşta babasının terk ettiği Buika, acıyı erken öğrenmiş kocaman bir kalp olarak sahneye her çıkışında adeta öbür bir dünyadan saf bir sevgi lisanı konuşuyor: “Aşk büyüktür, aşk bazen acıtır lakin aşk hoştur.” Altı kardeş müzikle iç içe bir meskende, bir yandan annesinin caz plaklarıyla bir yandan da yaşadığı Roman mahallesindeki flamenko ezgileriyle ve sözün tam manasıyla müzik aşkıyla büyümüş Buika. Mayorka’nın Palma kentinde yaşadığı mahallenin tek siyah kızı olarak yokluk içinde özgürlüğü de müzik söyleyerek bulmuş. Hakikaten Güçlü PSM’de, sesinin tek özgürlüğü olduğunu anlattı bize: “Bedenim özgür değil, zira muffin seviyorum. Kalbim özgür değil zira âşığım fakat sesim özgür zira dilediğim üzere müzik söylüyorum.”

BİRİNCİ SEFER AŞKINI PAYLAŞTI

Buika sahnede şiir üzere konuşurken sürpriz bir formda âşık olduğunu da itiraf etti ve Türkiye’deki izleyicisiyle birinci defa aşkını paylaştı. Klavye ve trombon çalan genç ve güzel müzisyen Santiago Canada’yı sevgilisi olarak tanıştırdı bizlerle. Santiago bilhassa trombonuyla tek başına bir caz şenliğiydi, ilhamı aşikâr. Öte yandan, İspanyol gitarda Ricardo Moreno, tam da Türkiye’deki izleyicinin bayılacağı romantik Akdeniz tınılarını veriyordu. Buika’nın Türkiye’de en çok sevilen müziği “No habra nadie en el mundo” çaldığında her zamanki üzere salonda kıyamet bir alkış koptu. Şarkıyı tam da albümdeki üzere okudu üstelik. Halbuki Buika sahnede çok doğaçlama yapar, albümlerdeki üzere söylemez fakat birebir yolda “La Falsa Moneda” yorumuyla da seyirciyi çok memnun etti. Bas gitarda Josue Ronkio, Cajon’da Buika’nın uzun yıllardır birlikte çalıştığı Ramon Porrino ile sahnede beş müzisyenle caz, rock, flamenko, rumba tınılarıyla müzikler de Buika’nın ruhu üzere delice ve özgürdü. Buika bir orta: “Deliyim lakin tehlikeli değilim” derken başladığı hüzünlü şarkıyı keserek acıya müsaade vermeyelim diyordu.

TÜRKİYE SEVGİSİ…

Buika 2009 yılında Türkiye’de birinci kere sahneye çıktığında basın danışmanı olarak yanındaydım, uzun yıllar konserlerinde birlikte çalışıp, temsil etmekten en çok keyifli olduğum isimlerin başında Buika, tanıştığımızda, “Müziğim, aslında hepimizin müziği, hepimiz insanız ve acılarımızı, aşklarımızı müzikler anlatıyor ancak” biçiminde tanımlıyordu üslubunu. Hakikaten konserdeki caz havaları sonlara yanlışsız bas gitaristin solosuyla evvel blues akabinde rock tınılarına geçti ki devamında Carlos Santana’nın “Africa Speaks” albümünde kaydettiği, 2020 Latin Grammy ödüllerinde “En İyi Rock” müziği kategorisinde aday gösterilen müziği “Yo Me Lo Merezco” ile katıksız bir rock yıldızına dönüştü sahnede Buika. Buika, Türkiye’ye olan sevgisini anlatırken de “İlk geldiğimde hissettiğim sevgiyi daima hissediyorum. Ruslara, Afrikalılara, İspanyollara, herkese sevgi dolusunuz. Türkiye bir okul olmalı, tüm dünyanın örnek alacağı bir okul” diye konuştu. Ah Buika, sen bilmiyorsun, o sevgiyi böldüler, kutuplaştırdılar bizi, sevgimize kıydılar lakin haklısın o sevgi büyük, tekrar yükselecek. Daima birlikte, müzikle, sanatla, aşkla…

Cumhuriyet