Tarihin en eski meslek kümelerinden biri olan gezgin satıcılar, köyleri ziyaret ederek, buralarda çeşitli eserleri takas metodu yahut olağan olarak satıyor.

Teknolojinin gelişmesi, köylerde de pazar ve marketlerin kurulmaya başlamasıyla birlikte çerçilik; yavaş yavaş yok olmaya yüz tutarken 88 yaşındaki Kemal Çiçekyüz ise el otomobiliyle kilometrelerce yol giderek çerçicilik yapmaya devam ediyor.

Her gün kilometrelerce yol yürüdüğünü söz eden Çerçici Kemal Çiçekyüz, “88 yaşındayım 45 yıldır bu mesleği yapıyorum, Otomobilimle kaza yaptım, otomobilim olmadığı için el otomobiliyle çerçilik yapıyorum, 12 kilometre uzaklıktaki Sindelhöyük Mahallesi’ne gidiyorum” dedi.

ÇERÇİLİK NEDİR?

Çerçi; köy, pazar vb. yerlerde dolaşarak ufak tefek tuhafiye eşyası satan kimse olarak tanımlanır. Kent merkezlerine yakın köylerde lastik tekerlekli otomobille, at ile ya da el otomobilleriyle çeşitli gereksinim eseri satarlar. Müşterileri genelde bayan ve çocuklardır.

Çerçilikle uğraşanlar çoğunlukla erkektir. Günümüzde çerçilik giderek azalmaktadır.

10. yüzyıldan beri kullanılmakta olan çerçi sözü, öz Türkçedir. Çerçi sözcüğü, cümle içerisinde sıfat olarak kullanıldığında bedelsiz manasına gelir. Söz, Farsçada carcı yani “haberci, münadi” ve Moğolcada çertçi yani “parça, kırıntı” manalarına gelmektedir. Kaynaklarda “çerçi” kelamı birinci olarak Kodex Kumanikus’ta “çarci” olarak kullanılmıştır. 14. yüzyılda ise “Süheyl ü Nev-bahar”da yer almaktadır.

Cumhuriyet